خدایا
من در کلبه ی فقیرانه ی خود چیزی را دارم
که تو در عرش کبریایی خود نداری
من چون تویی دارم و تو چون خود نداری ...
خدایا به من ارامش ده تا بپذیرم انچه را که نمی توانم تغییر دهم
دلیری ده تا تغییر دهم انچه را که می توانم تغییر دهم
بینش ده تا تفاوت این دو را بدانم
مرا فهم ده تا متوقع نباشم که دنیا و مردم ان مطابق میل من رفتار کنند...
خدایا چون ماهیان از عمق و وسعت دریا بی خبراند
عظمت عشق تو را نمی شناسم
فقط می دانم که
معبود این دل خسته هستی
واگر دیده از من برگیری
خواهم مرد....
نظرات شما عزیزان: