i love my eyes when u look into them

i love my name when u say it 

 i love my heart when u love it

 i love my life when u are in it

زندگی وازه تنهاییست

زندگی قصه ی پر غصه ی یک زندانی است که به زندان ابد محکوم است

زندگی وازه ی بی معنی یک خوشبختی است

زندگی وازه ی شطرنجی ست که در ان انسان لحظه ای کیش و به اخر نرسیده مات ......

زندگی چیست.

یک کلاف پیچ پیچ . اولش پیچ و اخرش هیچ ....

زندگی با همه ی وسعت خویش محفل ساکت غم خوردن نیست.

حاصلش تن به قضا دادن و پزمردن نیست.

زندگی کوشش و راهی شدن است از سر اغاز وجود تا به جایی که خدا می داند.

اگر ای دوست عقل بنمایی همچو خاری که شود همدم گل باتو تا مرز شکفتن

با تو تا سبز شدن . ان طرف تر باتو تا زرد شدن می مانم...

شبی از پشت یک تنهایی غمناک و بارانی

تو را با لهجه ی گل های نیلوفر صدا کردم

تمام شب برای با طراوت ماندن

باغ قشنگ ارزوهایت دعا کردم

پس از یک جست وجوی نقره ای

در کوچه های ابی احساس

تورا از بین گل هایی که در تنهاییم روئیده بود

با احساس جدا کردم

و تودر پاسخ به ابی ترین موج تمنای دلم گفتی

دلم حیران و سرگردان چشمانی است رویایی

و من تنها برای دیدن زیبایی ان چشم

تو را در دشتی از تنهایی و حسرت رها کردم....

فرق است میان دوست داشتن و داشتن دوست

دوست داشتن امریست لحظه ای

و اما داشتن دوست......

استمرار لحظه های دوست داشتن است.

نمی دانم چه بنویسم

قلبم بیهوده می گردد چه کسی حرف مرا باور می کند

به روی دفترو جز اشک هیچ باقی نیست

اشک روی دفتر می نویسد

ای مهربان ترین چگونه می توان نبودت را باور کرد

انگاه که تو هستی .شادی هست.محبت هست

صفا هست.عشق هست.زیبایی وامید هست

یک جهان لطف و محبت وجود دارد

بگو امروز کجایی

تا به باران بگویم ابرهارا به سرزمین دلت کوچ دهد

تا به نسیم بگویم هر صبح عطر گل نرگس را برایت بیاورد...

چشم چشم دو ابرو نگاه من به هر سو

پس چرا نیستی پیشم نگاه خیس تو کو

گوش گوش دوتا گوش یه دست باز یه اغوش

بیا بگیر قلبمو یادم تو را فراموش

دست دست دوتا پا یاد تو مونده اینجا

یادت میاد می گفتی بی تو نمیرم هیچ جا

من من یه عاشق همون مجنون سابق

یادت بوده مرهمم تو بدترین دقایق

انتهای همه ی جاده ها به چشمان تو می رسند

زمین چقدر مهربان است وقتی تو بر ان قدم می گذاری

و اسمان ابی ترین نقطه ی دنیاست وقتی تو به ان نگاه می کنی

ای مسافر شب های تنهاییم

اگر دلم هوای خانه ی ابری ام را کرد

نشانی ان را از ستاره ها بپرس

که همه ی شب را تا سحر بیدارم....

وقتی قلبت شکست خورده هاشو یه گوشه نگهدار

درسته که هیچ وقت مثل اولش نمیشه

اما شاید بتونی تیکه های گم شده ی یه قلب دیگه باشی.....

زادگاه و تاریخ تولد هیچ کس در هیچ نقشه و تقویمی نیست

چرا که انسان ها هر لحظه در تپش قلب کسانی که دوستشان دارند متولد می شوند .

نه دستت را به من بده نه دستم را بگیر

  بگذار به موازات هم راه برویم
  تنها موازی ها هرگز نمی شکنند
  وقتی رسیدنی در کار نباشد
می توانی بی دغدغه و شتاب
در لحظه های موازی گام برداریم
 اموخته ام که
نقطه ی تلاقی دو خط متمایل
  لحظه ای بیش نیست
 وپس از ان برزخ جدایی
گریز ناپذیر

گاه گاهی به یادت غزلی می خوانم

  تا نگویی که دلم غافل از ان عهد و وفاست

  خوب رویان همه گر با دل من خوب شوند

خوب من با همه خوبان حساب تو جداست

گفتم شاید ندیدنت از خاطرم دورت کنه

  دیدم ندیدنت فقط میتونه که کورم کنه
  گفتم صداتو نشنوم شاید که از یادم بری
دیدم تو گوشام جز صدات نیستش صدای دیگری

ندیدن و نشنیدنت عشقتو از دلم نبرد
فقط دونستم بی تودل پرپر شد و گم شد و مرد

مهربانم تو بگو بعد از تو از کدام دریچه اسمان را به تماشابنشینم

  و با کدام کلمه عشق را معنا کنم...

 باز گرد

  که با تو زندگی رنگ و بوی دگر دارد

باور کن من هنوز به قداست چشمان تو ایمان دارم...

شبی غمگین شبی بارانی سرد   مرا در غربت فردا رها کرد

  به من می گفت تنهایی غریب است    ببین با غربتش با من چها کرد

  دلم در حسرت دیدار اوماند    مرا چشم انتظار کوچه ها کرد

 تمام هستی ام بود و ندانست   که در قلبم چه اشوبی به پا کرد

و او هرگز شکستم را نفهمید    گر چه تا ته دنیا صدا کرد

امشب من ماندم و یک دنیا دلتنگی و دیوانگی من ماندم و اینکه عبور ثانیه ها چقدر ناچیز است و پرده ی بغض من چه نازک .

کجاست ان شبگرد شوریده ای که مرا با اغوش گرمت برساند و دستانت را در دستانم نهد .......

باور کن گلایه از تو نیست . تو خوبتر از انی که گلایه ای از تو باشد

گلایه از خودم و ویرانه های قلب خودم است که ذره ذره فرو می ریزند

و اینک احساس می کنم جز ویرانه ای از من باقی نیست که اگر اندکی امید در من زنده شد به یمن قدوم تو بود

باور کن . به جان تو سوگند از تو گلایه ای نیست اگر بگذلری و بگذری. امدنت درست به موقع بود

باور کن

ای ستاره ی درخشان شبهای تنهاییم

وقتی نیستی گویا هوا بارانیست...

اگر عشق نبود چگونه عبور روزهای تلخ را تاب می اوردیم

  به کدامین بهانه می گریستیم و می خندیدیم

 اری بی گمان پیش از اینها مرده بودیم

 اگر عشق نبود

در جلسه ی امتحان عشق

من ماندم و یک برگه ی سفید

یک دنیا حرف ناگفتنی و یک بغل تنهایی و دلتنگی...

درد دل من در این کاغذ کوچک جا نمی شود

در این سکوت بغض الود

قطره ی کوچک هوس سرسره بازی می کند.

و برگه ی سفیدم

عاشقانه قطره را به اغوش می کشد

عشق تو نوشتنی نیست....

در کنار برگه ام کنار ان قطره ی اشک

یک قلب کوچک می کشم...

وقت تمام است

برگه ها بالا.....

خدایا

  من در کلبه ی فقیرانه ی خود چیزی را دارم

  که تو در عرش کبریایی خود نداری
من چون تویی دارم و تو چون خود نداری ...

خدایا به من ارامش ده تا بپذیرم انچه را که نمی توانم تغییر دهم

دلیری ده تا تغییر دهم انچه را که می توانم تغییر دهم

بینش ده تا تفاوت این دو را بدانم

مرا فهم ده تا متوقع نباشم که دنیا و مردم ان مطابق میل من رفتار کنند...

خدایا چون ماهیان از عمق و وسعت دریا بی خبراند

عظمت عشق تو را نمی شناسم

فقط می دانم که

معبود این دل خسته هستی

واگر دیده از من برگیری

خواهم مرد....